Bir Trüf Avcısının Anlattıkları; Bu makalemiz, 1999 yılında dünyanın en büyük Beyaz trüfünü bulan Trüf avcısının 3 Eylül 2021 tarihli İngiliz The Guardian gazetesinde çıkan haberinden alınmış ve direk tercüme edilmiştir.
Deneyim: Dünyanın en büyük Trüf Mantarını buldum; 1,3 kiloluk bu Beyaz Trüfü – Tuber magnatum bir servet karşılığında satabilirdim. Ama onunla ilgili aklımda daha özel bir şey vardı;
Giancarlo Zigante (The Guardian Gazetesindeki yazısı)
Yayınlanma: 10:00 Cuma, 03 Eylül 2021
“1999 yılının Kasım ayıydı, o gece evden ayrıldığımda saatler gece yarısını geçmiş, 02:00 sularıydı. Hırvatistan’ın kuzeybatısındaki Istria’daki Motovun ormanına Trüf avlamak için gidiyordum. Bu bölgede ciddi anlamda trüf avları genelde geceleri yapılır, sebebi ise gece yarısından sabaha kadar havadaki nemin yüksek olması ve nem trüfün kokusunu daha iyi taşımasıdır. Böylece köpekler trüfün kokusunu daha iyi ve kolay algılarlar. Ayrıca başka Trüf avcılarınca takip edilmesi karanlıkta daha zordur.
Dondurucu bir geceydi, yılın o zamanında sıcaklıklar sıfırın altına düştüğü olurdu. Trüf avcısı olmak kolay bir iş değildir: orman genellikle ıslak ve çamurludur. Sık sık bir tarafların çizilir ve kirlenirsiniz ve eliniz boş dönebilirsiniz. O avımda gecenin güzel geçeceğine dair içimde bir his vardı, bu yüzden sadık dostum, Alman Pointer cinsi köpeğim Diana ile yola koyuldum.
Trüf, genellikle meşe ağaçlarının köklerinde, yeraltında yetişen yenilebilir çok iyi ve pahalı bir mantardır. İyi bir avcı, toprağın altında küçük bir yer mantarı belirtisi görebilir, ancak bu şansa bağlıdır ve elbette, doğru noktada olduğunuzu gösteren iyi eğitimli bir köpeğe her zaman ihtiyaç vardır.
Istria’da dört çeşit trüf (bir beyaz ve üç siyah) bulmak mümkündür. Ama en değerli ve en pahalı olanı, uçuk sarı tenli ve keskin kokulu beyaz bir mantar olan Tuber magnatum pico – Piedmont truffle yani Beyaz Trüf’dür. Normal bir yılda bölgemizde kaç tane bulunduğunu söylemek zor, çünkü insanlar ne zaman ifşa etmekten hoşlanmıyorlar.
Ben Trüf mantarı avına 80’lerin başında, henüz 20’li yaşlarımdayken başladım. Ailemde Trüf mantarı ile bir şey yapan ilk kişi bendim. Bu bende gelirimi artırmak için bir hobi olarak başladı ve oradan büyüdü. Onunla gerçekten bağlantı kurdum. Daha önce tıp endüstrisi için alet yapımcısıydım ama Trüf mantarı avcılığı yaşam tarzına aşık oldum.
Benim yerim Motovun ormanıydı, ama sizlere tam yerini asla açıklamayacağım. Yer mantarından elde edilebilecek para nedeniyle, bazen ölümcül olan rekabetler arttı: diğer bazı ülkelerde insanlar vuruldu ve birkaç vicdansız avcının ormanlara Trüf köpeklerini öldürmek için zehir koyduğu biliniyor. Bu işte büyük paralar dönmekte ve ölümüne rekabetlerin olabileceği unutulmamalı.
O gece ormana varır varmaz. Trüf köpeğim Diana birkaç küçük Trüf buldu ve önsezimin doğru olduğunu ve iyi bir av olacağını biliyordum. Trüf mantarı avlarken zamanın nasıl geçtiğini anlamazsınız. Bu yüzden, yeni bir toprak parçası belirtmeden önce ne kadar zaman geçtiğini, belki de birkaç saat olduğunu bilmiyorum. Dizlerimin üstüne çöktüm ve yaklaşık 20 cm’ye kadar kazmaya başladım. Bulduğum Trüfün epey büyük olduğunu görebiliyordum, bu yüzden zarar vermemeye dikkat ettim. Toprağı kazmam 15 dakika kadar sürdü.
Daha önce birkaç büyük Beyaz Trüf mantarı bulmuştum, yaklaşık 500 g ağırlığındaydı, ama bu üç kat daha büyüktü. Onu topraktan çıkarır çıkarmaz, ona zarar vermemek için eve gittim.
Yer mantarını hemen tarttım ve ellerimde özel bir şey olduğunu biliyordum. 1310 gram ağırlığındaydı. Sabah, şimdiye kadar kaydedilen en büyük Trüf mantarı olduğunu doğrulayan Guinness Dünya Rekorları yetkisi ile konuştum. Onu 1 milyon Euro’ya satabilir ve servetimi kazanabilirdim, ama bunu yapmak istemediğimi anında anladım. Zengin olmak harika ama trüf mantarı paylaşılırsa daha fazla etki yaratacağını hissettim. Trüf Istria’da bulundu ve yurtdışında zengin bir kişiye satılmamalı, burada tüketilmeli diye düşündüm.
Istria’dan 200 kişiyi evime ziyafete davet ettim ve aramızda yedik. Gece çok özeldi; muhteşem bir atmosfer. Hırvatistan Cumhurbaşkanı bile oradaydı. Her beyaz trüfün tadı harikadır ama bu daha bir farklıydı.
Arkadaşlarım ve ailem kararımı destekledi. Satmış olsaydım, asla aynı etkiyi yaratmazdı. Topluluğumda bir kahraman gibiydim. Istria beyaz trüfü gastronomi haritasına yerleştirdi. Bu harika Trüfü bulduktan üç yıl sonra kendi restoranımı açmaya karar verdim.
Şimdi Istria’da bir köy olan Livade’deki restoranımda bronz bir Beyaz Trüf heykeli var. Bu harika bir sohbet başlatıcı , insanlar bunun bir beyin heykeli olduğunu düşünüyorlar. Bir Trüfün bu kadar büyük olabileceğini hayal bile edemiyorlar. Sonraki yıllarda trüf mantarını sık sık düşündüm. Bu benim en büyük profesyonel başarım.
Artık nadiren trüf mantarı avına çıkıyorum; 71 yaşındayım ve bu zor, fiziksel bir iş. Ara sıra eski günlerin hatırına yaparım. Hala kanımda var; bu bir tutku.
Benim Beyaz Trüfüm artık şimdiye kadar bulunan en büyük mantar değil: Benim rekor 2014 yılında ABD`de kırıldı. Ancak 1.786 gram ağırlığındaki o Trüf, müzayedede en yüksek teklifi verene satıldı, bu nedenle benimkinin hala en ünlüsü olduğuna inanıyorum.”
Gazeteci Sophie Haydock ile yapılan röportajdan aynen alınmıştır.
Bu makalenin The Guardian Gazetesinde 3 Eylül 2021 tarihinde yayımlanan ingilizce orijinal hali aşağıdadır;
Experience: I found the largest truffle in the world
I could have sold my 1.3kg truffle for a fortune. But I had something more special in mind
Giancarlo Zigante
Published:
10:00 Friday, 03 September 2021
It was 2am when I left the house that night in November 1999. I was heading out into the Motovun forest in Istria, in the north-west of Croatia, to hunt for truffles. Serious truffle hunting is done at night – it’s better for the dogs, as the moisture carries the smell of the truffle better, and also it’s harder to be followed.
It was a freezing night – the temperatures at that time of year dip below zero. Being a truffle hunter is not an easy job: it’s usually wet and muddy in the forest. You often get scratched and dirty, and can return empty-handed. Still, I had a gut feeling that the night would be a good one, so with Diana, my trusty German pointer, I set off.
A truffle is an edible fungus that grows underground, often in the roots of oak trees. A good hunter might be able to see subtle signs of a truffle beneath the soil, but it’s down to luck – and, of course, a well-trained dog, who can indicate when you’re at the right spot.
In Istria, it’s possible to find four types of truffle (one white and three black). But it’s Tuber Magnatum Pico, a white truffle with pale yellow skin and a pungent smell, that is the most precious and expensive. It’s difficult to say how many are found in our region in a normal year, because people don’t like to disclose when they do.
I started truffle hunting in the early 80s, when I was still in my 20s. I was the first person in my family to do anything with truffles. It started as a hobby, to supplement my income, and it grew from there. I really connected with it. I was a tool-maker for the medical industry before, but fell in love with the truffle-hunting lifestyle.
My spot was the Motovun forest – I’ll never reveal the exact location. Because of the money that can be made from truffles, rivalries have sprung up, sometimes deadly: people in other countries have been shot, and a few unscrupulous hunters have been known to lay poison in the forests. It can be a cut-throat business.
As soon as we arrived that night, Diana found a few small truffles and I knew my hunch had been right. When truffle hunting, you lose track of time – it behaves differently. So I don’t know how long it was, perhaps a few hours, before she indicated a new patch of earth. I got on my knees and started digging, down to about 20cm. I could see it was a big one, so I was careful not to damage it. It took 15 minutes to dig it out.
I’d found a few big truffles before, weighing in at around 500g, but this was three times as big. As soon as I removed it from the earth, I went home, so as not to damage it.
I weighed the truffle straight away and knew I had something special on my hands. It weighed 1,310g. In the morning I spoke with Guinness World Records, who confirmed that it was the biggest truffle ever recorded. I could have sold it for €1m and made my fortune, but I knew instantly that I didn’t want to do that. It’s great to be rich, but I felt the truffle could have more impact if it was shared. The truffle was found in Istria and should be consumed here, not sold to a rich person abroad.
I invited 200 people from Istria to a feast, on me, and we ate it between us. The night was very special; an amazing atmosphere. Even the president of Croatia was there. Every white truffle tastes amazing – but this one was different.
My friends and family were supportive of my decision. If I had sold it, it would never have had the same impact. I was like a hero in my community. It put Istrian white truffles on the gastronomic map. Three years after finding the truffle, I decided to start my own restaurant.
Now there’s a bronze statue of the truffle at my restaurant in Livade, a village in Istria. It’s a great conversation starter – people think it’s a statue of a brain. They can’t imagine a truffle could be that big. In the years afterwards, I thought of the truffle often. It’s my biggest professional achievement.
I rarely go out truffle hunting any more; I’m 71, and it’s hard, physical work. I do it occasionally for old times’ sake. It’s still in my blood; it’s a passion.
My truffle is no longer the largest ever found: the record was broken in the US in 2014. But that one, weighing 1,786g, was sold to the highest bidder, so for that reason, I believe mine is still the most famous.
• As told to Sophie Haydock
Güzel mantar görselleri ve bilgiler için Mantarlı Yaşam- Mantar Avcıları Facebook Grubumuzu da ziyaret edebilirsiniz. Web Sitemizde emeği olan herkese çok teşekkür ederiz.
Bir yanıt yazın